ادب‌خانهٔ اولیا اینجاست، کرم اینجاست، وفا اینجاست
شبستان اهل خدا اینجاست، حرم اینجاست، صفا اینجاست
دوای پریشانی دل را، تو در جایی، نخواهی یافت
اگر تربت کربلا اینجاست، دوا اینجاست، شفا اینجاست
در این عالم، به جز تو ندارم کسی یاحسین
بیابانم، پر از رنج و تشنگی‌ها
تو دریایی، مرا هم ببر سمت دریا حسین
«مرا دریاب، مرا دریاب ای رحمت عام عشق
مرا دریاب، مرا دریاب ای ماه تمام عشق»

من از دوری از خانهٔ محبوب، پریشانم پریشانم
جز او مرهمی بر جراحاتم، نمی‌دانم نمی‌دانم
اگر حرفی از دیگری گفتم،پشیمانم پشیمانم
جز این نام زیبا نمی‌دانم: حسین جانم حسین جانم
لبم را کاش، مهیای درس عطش‌ها کنم
نگاهم را، خریدار دیدار مولا کنم
خودم را باز، در این فرصت گریه پیدا کنم
«مرا دریاب، مرا دریاب ای رحمت عام عشق
مرا دریاب، مرا دریاب ای ماه تمام عشق»