تو حسینی که همه‌خلق، گرفتار تو اند
انبیاء تا به صف حشر، عزادار تو اند
نفس شیعه در غم تو ناله و آه
بأبی أنت و امّی، یااباعبدالله
به چه تقصیر، لب تشنه بریدن سرت؟
کاش می‌بود کنارت علی‌اکبر، پسرت
رگ خونین تو را، فاطمه می‌کرد نگاه
بأبی أنت و امّی، یااباعبدالله
اهل کوفه، چقدر سنگ‌دل و پست و بد اند
طفل معصوم تو را بر سر نعش تو زدند
کعب نی، پیکر اطفال تو را کرد سیاه
بأبی أنت و امّی، یااباعبدالله
به خداوند قسم، قلب تو را آزردند
حرم محترمت را به اسیری بردند
شمر و خولی و سنان، شد همگان را همراه
بأبی أنت و امّی، یااباعبدالله
