عالم به علی نازد و مولا به اباالفضل
عبّاس بنازد به وفای علی‌اکبر
ای یل خیمه‌ی ارباب دو عالم؛ علی‌اکبر
ای نسیم خوش شب‌های محرّم؛ علی‌اکبر
وسط گرد راهت، همه عالم معلّق
به فدایت که گفتی «اَوَلسنا علی‌الحق»
دل برده حسین از همه‌ی عالم و آدم
دل برده ز ارباب، صدای علی‌اکبر
ای تو آیینه‌ی سیمای پیمبر؛ علی‌اکبر
ای رجز‌های تو طوفانی چو حیدر؛ علی اکبر
همه عالم فدایت که تویی عشق مطلق
به فدایت که گفتی «اَوَلسنا علی‌الحق»
بی‌تابی ارباب، دلیلش شده زینب
زینب شده بی‌تاب برای علی‌اکبر
جلوی چشم بابا، شده فرق تو منشق
به فدایت که گفتی «اَوَلسنا علی‌الحق»
