آرومه این حرم به لطف بودنت 

غم بزرگیه غم نبودنت

با بودنت دل همه آرومه و خوشه 

نبودنت دل اهل حرم رو میکشه

نمیشنوی مگه صدای دشمنو

خیال رفتنت حتی میسوزونه منو

تویی که با غم ماها هی غصه میخوری

بگو حالا میخوای بری مارو به کی تو میسپری

نمیشه باورم که قامتت شکست

یه کوه استوار آخر روی زمین نشست

پناه خیمه ها دلم چه شوری میزنه 

دور و بر حرم لشکر دشمنه