ای آب‌آور رشید زینب
امّید همه، امّید زینب
با هر رفتنت به معرکه تا
برگردی، دلش تپیده زینب
ای علمدار اباعبدالله
یا ابوفاضل، فی امان‌الله
سرباز حرم، سردار لشکر
زنده می‌کنی قتال حیدر
وقتی می‌زنی به قلب میدون
پیغمبر میگه «الله‌اکبر»
چشمت از ارباب حتّی یه‌لحظه
برنمی‌گرده، مطیع محضه
عالم می‌کنه از تو تمنّا
افتاده به پات، ماه مهنّا
وقتی که سوار میشی رو مرکب
می‌خونه حسین «إنّا فَتَحنا»
محضر زهرا، آبرو داری
آبروی این ایل و تباری
استدعای هر موج فراتی
گرمای دل مخدّراتی
ای معنای «یا باب‌الحوائج»
سکّان‌دار کشتی نجاتی
یا ابوفاضل، ذکر عاشوراس
خیمه‌ها امنه تا علم بالاس
شهید علقمه؛ واویلا
عزیز فاطمه؛ واویلا
ابوفاضل مدد؛ واویلا
گل امّ‌البنین؛ واویلا
شده قطع‌الیمین؛ واویلا
فتاده بر زمین؛ واویلا
به روی آن جبین؛ واویلا
عمود آهنین؛ واویلا
علمدار حسین؛ واویلا
امیر نشعتین؛ واویلا
عزیز عالمین؛ واویلا
امّید زینبین؛ واویلا
ای نازنین برادرم؛ واویلا
خفته به خون برابرم؛ واویلا
خیز و ز جا و بکن نظر؛ واویلا
قدّ خمیده‌ی مرا؛ واویلا
آب نمی‌خورد دگر؛ واویلا
سکینه گر کند نظر؛ واویلا
مشک دریده‌ی تو و؛ واویلا
رنگ پریده‌ی مرا؛ واویلا
سپه‌دار حسین؛ واویلا
عزیز یار حسین؛ واویلا
