دل که از شهر پر از درد وبلا می گیرد
زیر لب زمزمه ی کربلا می گیرد

گاه از موطن و آرامش خود دور شدم
امتحانیست که از بنده خدا می گیرد

دامن آلوده و شرمنده ام و غرق گناه
دلت از دشمن و از دوست جدا می گیرد

حر پشیمان شد و برگشت به آغوش شما
پس پشیمان شدنم دست مرا می گیرد

هرگز نگویم هر که بیا دست من بگیر
گویم گرفته‌ای زعنایت رها نکن