گریه میکنم آقا مثل بچگی هام

یه شب دیگه هم بشه روضه بیام

تویی شب روشن توی چشام

منم و دل تیره و روی سیاه

به نخ کرمت دلمو پیله بزن

یه سری به دیوونه ی دیرینه بزن

یادته پدرم دست منو می گرفت

میگفت پسرم اینجوری به سینه بزن

حسین وا وا حسین وا وا

بیشتر از همیشه تو دلم غمته

چی شده کوچه ها پر پرچمته

تو خیابونا وقتی علم می بینم

حسین حسین حسین حسین

یعنی که دیگه ماه محترمه

به فدای تو و به فدای علمت

کم منو قبول می کنی به کرمت

هرکسی تو مسیر تو قدمی گرفت

برسه قدمش یه روزی به حرمت

نگاها به کتیبه ی مکتبته

خبرایی تو روضه ی هر شبته

دلی که شده سفره نشینه حرم

روزی بگیر خیمه ی زینبته

خیمه ی خواهرت خونه ی امیدمه

منو بده نشون بگو که مریدمه

وقتی میخوره آب میگه بیچاره رباب

به یاد عطش و گلوی بریدنت

حسین حسین حسین حسین