ای جانه جهان جهانه جان ادرکنی
قیوم زمین و آسمان ادرکنی
ای زنده کننده ی مسیحا الغوث
یا مهدی صاحب الزمان ادرکنی
ای حسینی که زداغت درو دیوار گریست
هردل زنده و هردیده ی بیدار گریست
انبیاء را همه دل سوخت به مظلومیه تو
اولیاء را همگی دیده و دل زار گریست
در دل نوح غم تشنگی ات طوفان کرد
که به دریا زدو چون موج گرانبار گریست
گفت چون واقعه ی کرب و بلا را جبریل
فاطمه ناله زد و احمد مختار گریست