بر درد تنهایی دچارم ای نگارم
پایان ندارد انتظارم ای نگارم
پاییزه هجران امانم را بریده
برگرد ای باغ و بهارم ای نگارم
آواره ای بودم مرا نوکر نوشتی
نوکر شدن شد افتخارم ای نگارم
با تو که باشم قدری که عالم بی ارزد
 منهای تو بی اعتبارم ای نگارم
این آبرو این اشک ها این مهر زهرا
من هر چه دارم از تو دارم
بخشید اگر ما را خدا لطف خودت بود
ای رحمت پروردگارم ای نگارم
می ترسم از جان کندنم پیشم میایی؟
در وقت سخت احتزارم ای نگارم
مثل همیشه آخر کارم
خودم رو دست رقیه میسپارم ای نگارم
کنج خرابه ناله زد فخر دو عالم
بابا بیا امشب کنارم ای نگارم
دیگر نمیبینم سرت را روی نیزه
کم سو شده چشمان تارم ای نگارم