اللهُمَّ لَا تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِکَ وَ لَا تَمْکُرْ بِی فِی حِیلَتِکَ مِنْ أَیْنَ لِیَ الْخَیْرُ وَ لَا یُوجَدُ إِلَّا مِنْ عِنْدِکَ 

معبودا، با عقوبت خود ادبم مکن و با دچار نمودنم به حیله‌ات فریبم مزن. اى پروردگار من، از کجا خیر براى من باشد در حالى که خیر جز از نزد تو وجود پیدا نمى‌کند؟ ! 

وَ مِنْ أَیْنَ لِیَ النَّجَاةُ وَ لَا تُسْتَطَاعُ إِلَّا بِکَ لَا الَّذِی أَحْسَنَ اسْتَغْنَى عَنْکَ وَ لَا الَّذِی أَسَاءَ وَ اجْتَرَأَ عَلَیْکَ‏ خَرَجَ مِنْ قُدْرَتِکَ

و از کجا نجات براى من باشد درحالى‌که جز به تو نمى‌توان بدان اقدام کرد. نه کسى که کار نیکى انجام داد، از یارى و رحمت تو بى‌نیاز است و نه کسى که کار بد کرد [و بر تو گستاخى نمود]، از تحت قدرت تو بیرون آمد. 

یَا رَبِّ بِکَ عَرَفْتُکَ وَ أَنْتَ دَلَلْتَنِی عَلَیْکَ وَ لَوْ لَا أَنْتَ مَا دَرَیْتُ مَنْ أَنْتَ

اى پروردگار من تو را به تو شناختم و تو بودى که مرا به‌سوى خود راهنمایى کرده و فراخواندى و اگر تو نبودى، هرگز نمى‌دانستم که تو چیستى. 

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَدْعُوهُ فِیُجِیبُنِی وَ إِنْ کُنْتُ بَطِیئاً حِینَ یَدْعُونِی

ستایش خدا را که هرگاه او را مى‌خوانم، به من پاسخ مثبت مى‌دهد، اگرچه وقتى او مرا مى‌خواند، سستم 

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَسْأَلُهُ فَیُعْطِینِی وَ إِنْ کُنْتُ بَخِیلًا حِینَ یَسْتَقْرِضُنِی

و ستایش خدا را که هرگاه از او درخواست مى‌کنم، عطایم مى‌کند اگرچه وقتى او از من قرض مى‌طلبد، بخیل و تنگ‌چشمم 

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَکَلَنِی إِلَیْهِ فَأَکْرَمَنِی وَ لَمْ یَکِلْنِی إِلَى النَّاسِ فَیُهِینُونِی

و ستایش خدا را که مرا به خود واگذار کرد و گرامى داشت و به مردم واگذار نکرد تا مبادا به من اهانت نموده و مرا خوار بدارند 

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی تَحَبَّبَ إِلَیَّ وَ هُوَ غَنِیٌّ عَنِّی

و ستایش خود را که باوجود بى‌نیازى، نسبت به من اظهار دوستى نمود. 

اللَّهُمَّ لَا أَجِدُ شَافِعاً إِلَیْکَ إِلَّا مَعْرِفَتِی بِأَنَّکَ أَفْضَلُ مَنْ قَصَدَ إِلَیْهِ الْمُضْطَرُّونَ

خداوندا، شفاعت‌کننده‌اى جز شناخت من به این‌که تو برترین کسى هستى که بیچارگان آهنگ تو را مى‌کنند، ندارم 

أَسْأَلُکَ مُقِرّاً بِأَنَّ لَکَ الطَّوْلَ وَ الْقُوَّةَ وَ الْحَوْلَ وَ الْقُدْرَةَ أَنْ تَحُطَّ عَنِّی وِزْرِیَ الَّذِی قَدْ حَنَا ظَهْرِی

و با اعتراف به این‌که بخشش و نیرو و بازدارندگى و قدرت از آن تو است، از تو خواهانم که بار گناه مرا که پشتم را خم کرده است، بردارى 

وَ تَعْصِمُنِی مِنَ الْهَوَى الْمُسَلَّطِ عَلَى عَقْلِی وَ أَنْ تَجْعَلَنِی مِنَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ لِطَاعَتِک‏

و از خواهش نفسم که بر عقلم غلبه کرده است، نگاه دارى و از کسانى که براى طاعتت برگزیده‌اى، بگردانى