ای سراب از قدمت آینه پنهان کرده     
   گیسویت زمزمه ی رود پریشان کرده     
   ای تلنگر زده بر نبض مناجات همه     
   لال از مدح تو خمیازه ی گنگ کلمه     
   یوسف حزن به پیراهن تو دوخته اند     
   ناز را سینه به سینه به تو آموخته اند     
   در دل شب برس از راه قمر پاشی کن     
   روی بوم دل ما عاطفه نقاشی کن     
   ما پر و بال نداریم ولی بامت هست     
   نیستی نیستی اما همه جا نامت هست     
   مطلع فجر به سر آمده بیدارم کن     
   سخت آماده شدم سخت گرفتارم کن     
   پشت پا خورده ز مردم  گله را می فهمد     
   این دل تنگ مگر فاصله را می فهمد     
   همه را با خبر از آمدنت کن برگرد     
   جامه ی آمدنت را به تنت کن برگرد     
   به تماشای تو ما باغچه را گل کردیم     
   گفته بودند می آیید تحمل کردیم     
   ای که از کوچه ی پاییزی ما با خبری     
   ما کجا گل بفروشیم که از ما بخری     
   نامه دادیم گرفتیم ولی نیست حبیب     
   ای غریب بن غریب بن غریب     
   راهمان گمشده دیباچه ی نور تو کجاست     
   بنشینیم کجا راه عبور تو کجاست     
   کفر در آمده ایمان مرا می گیرد     
   بی تو این نفس گریبان مرا می گیرد     
   من سرم گرم گناه است سرم داد بزن     
   سینه ات سخت به تنگ آمده فریاد بزن     
   جمعه هایی که نبودید به تفریح زدیم     
   ما فقط در غم حجران تو تسبیح زدیم     
   خشکسالیم کویریم تو ای رود بیا     
   شیعه مظلوم تر از قبل شده زود بیا