با غُصه و غمِ جانسوز

رسیده بعد چهل روز 

زینب از کوفه و شام 

یه دنیا درده تو سینه 

برم چجوری مدینه 

اومدم با تو داداش 

ولی حالا تنهام 

نبودی غصه میخوردم 

نبودی صد دفعه مردم 

تو شلوغی بازار 

منو یه قافله خسته 

طناب و دستای بسته 

میزدم ما رو 

با سنگ و چوب از روی دیوار