پدر و مادر و فرزند و عیالم نوکر

پدر و مادر و فرزند و عیالت پرواز

گر من آلوده دامنت چه عجب

همه عالم گواه عصمت اوست

تو و توبا و ما و قامت یار

فکر هرکس به قدر همت او است

من که سر در نیاورم ز دکور

من که سر در نیاورم به دکور

گردنم زیربار منت اوست

دور مجنون گذشت و نوبت ما است

دور مجنون گذشت و نوبت ما است

هرکسی پنج روز نوبت او است

چه نوکرای خوب خوب 

که الان صورت هاشون رو خاک پوسیده