ذوالجناح آمد ولی با خود سوارش را نداشت

بی قرار بی قرار آمد قرارش را نداشت

سال ها پادر رکاب حضرت خورشید بود

بر رکاب اما بر سوار کهنه کارش ر ا نداشت

بر رکاب خود نگین سرخ خاتم را ندید

بر رکاب خود نگین شاه وارش را نداشت

خوب یادش بود وقتی رهسپار جنگ شد

دشت تاب گام های استوارش را نداشت

لحظه هایی که بیرون از سفر برگشته بود

لحظه هایی که اصلا انتظارش را نداشت

یال هایش گیسوانی غوطه ور در خاک و خون

اومد جلو کاکلش رو به خون اباعبدالله آغشته کرد

حسین حسین