از ابتدای هفته فقط آه می کشیم

ای آقا ما هر سه شنبه ناله ی جانکاه می کشیم

برای مادرت روضه می خونیم گریه می کنیم

به نگاه کن امشب همین اول کاری

ای جمعه روی جمعه تلمبار می شود

درد فراق را همه ی ما می کشیم

گاهی اطاب تو به سلاح دوام ماست

ما انتظار سیلی گه گاه می کشیم

تو پدری بزنی پدرونه می زنی

اما حواست به ما باشه نزنی مارو بیرون کنی

غیر از غلامی تو به دردی نمی خورم

بیرون کنی به فاطمه بیکار می شوم

باید به زور گریه از چشم ها گرفت

با دست خویش آب از این چاه می کشیم