سلام بر تو که ام المصائبت خوانند

تویی که غم از عزل اقامت داشت

تو سر بر آیینه سینه گذاشته ای

که بوسه گاه نبی بود و عطر جنت داشت

چه بانویی که پس از دختر رسول الله

بر هر زنی که تصور کنی شرافت داشت

چه بانویی که صبوری نمود چون زهرا

چه بانویی که به قدر علی شهامت داشت

چه بانویی که به همراه یک مدینه ای سقا

گلاب گریه و یک کربلا مصیبت داشت

چه بانویی که به هنگامه ی اسارت هم وقار داشت

حیا داشت ، شرم و عفت داشت

بی بی جان تا بغلش گرفت نگاه به صورتش کرد

دید آروم آروم چشم هارو باز می کنه