یه حس غریبی همیشه منو می ترسونه

صدای در خونه هر روز تو رو می لرزونه

.

بمیرم برات که نفس هات پر از خونه زهرا

تموم مدینه میگن که نمی مونه زهرا

.

تو روزا  پر از دردی و کل شب گریه و زاری

خود من با چشمام دیدم که تو آتیش گرفتاری

.

تو وقتی میای پشت در هر دفعه واسه استقبال

می فهمم هنوزم مث اون قدیما دوسم داری

.

روزای خوشی پاییزه

اشکام پشت هم می ریزه

.

خیلی لاغر و و بی جونی

کاش می شد بگی می مونی