خون است که روی خاک و خشت افتاده

داغ است به قلب سرنوشت افتاده 

خیزید و فرشته را به بیرون ببرید 

آتش به در باغ بهشت افتاده 

هر چه شد بین در و دیوار شد 

آتیش به آشیانه مرغی نمیزنند 

گیرم که خیمه خیمه آل عبا نبود