مه مبارک در ابر آرمیده بیا

   امید آخر دلهای داغدیده بیا

   قسم به مهر رخت کشته تیرگی ما را

   بیا تو ای شب اندوه را سپیده بیا

   به طول غیبت و اشک مدام و سوز دلت

   که جان شیعه ز هجران به لب رسیده بیا

   ز پشت در بشنو ناله های فاطمه را

   به سوز سینه ی آن مادر شهیده بیا

   عزیز فاطمه جدّت حسین در یم خون

   تو را صدا زند از حنجر بریده بیا

   به مادری که لبش از عطش زده تبخال

   به شیرخواره ی انگشت خود مکیده بیا

   به آن لبی که بر آن چوب میزدند به طشت

   به خواهری که گریبان خود دریده بیا