نداشت رونقی از صبح ، گر چه بازارم

چه غم که آخر شب میشوی خریدارم

چقدر خرج منِ روسیاه میکنی و . . .

چه سود؟!...بار گناه است کلِّ انبارم

قبول...من بدم اما تو دوستم داری

قبول...من بدم اما ... دوستت دارم

سلاح آخر یک طفل گریه کردن اوست

شبیه کودک لج رفته ، اشک میبارم

کنار خانه ی زهرا ، مرا تو خانه بده

بگو که شامل "اَلجّار ثُمَّ اَلدّارم"

به روضه روضه ی شب های جمعه محتاجم

به کوچه کوچه پیِ روضه هات آوارم