نداشت رونقی از صبح ، گر چه بازارم
چه غم که آخر شب میشوی خریدارم
چقدر خرج منِ روسیاه میکنی و . . .
چه سود؟!...بار گناه است کلِّ انبارم
قبول...من بدم اما تو دوستم داری
قبول...من بدم اما ... دوستت دارم
سلاح آخر یک طفل گریه کردن اوست
شبیه کودک لج رفته ، اشک میبارم
کنار خانه ی زهرا ، مرا تو خانه بده
بگو که شامل "اَلجّار ثُمَّ اَلدّارم"
به روضه روضه ی شب های جمعه محتاجم
به کوچه کوچه پیِ روضه هات آوارم