مبهوت شده عقل ز یکتایی تو 

وامونده ز خلقت معمایی تو 

مستورگی ات تحیر ایجاد نمود 

عالم چه کند زمان پیدایی تو 

تو علت بهت انبیایی زهرا 

عقلی نرسد به عمق ژرفایی تو 

هر چند رسول پای معراجی داشت 

او نیز ندارد پای همپایی تو 

ای دخت نبی قیام میکرد نبی 

از مرتبه ی ام ابیهایی تو 

تو نوری و بر علی تجلی میکرد 

روزی سه چهار وعده زهرایی تو 

بر شانه تو عرش خدا پا برجاست 

هر چند خمیده قد طوبایی تو 

خرمای بهشت را هبه کردی شد 

سلمان متحیر از پذیرایی تو