سقا به مشک آب برای حرم نداشت
از پا فتاده بود و به دستش علم نداشت
از بس که تیر بر تن او بوسه داده بود
جایی برای بوسه ز سر تا قدم نداشت
تا بود زنده روز عدو همچو شام بود
خواب خوشی ز بعد فراقش حرم نداشت
بس بود از وفا لب خشکش نشانه ای
گیرم به دیده تیرو دو دست قلم نداشت
جسمش ز تیر و تیغ عدو بود چاک چاک
مشکی که داشت از بدنش دست کم نداشت
از پا نمی فتاد گر آنجا خدای شرم
با مشک خشک روی شدن در حرم نداشت
دستش جدا ز پیکر و تیرش به چشم لیک
جز یاد تشنگی حرم لیک غم نداشت
