یه روزی هست تو تقویمای تاریخ

نوشتند بین کوچه محشری شد

دوشنبه راهشو بستند که افتاد

نوشتند از همون روز بستری شد

پاهاش از ضعف میلرزید

نفساش بوی خون میداد

پسرش گریه میکرد و

بهش راهو نشون میداد

دنیا تاریک بود کوچه باریک بود

زهرا بی حال و مرگش نزیدک بود

رو خاک افتاده دنیا زیر و رو شد

نوشتند چادرش خاکستری شد

شکستند شیشه رو با بار شیشه

نوشتند از همون روز بستری شد

می خواستند با یه مشت هیزم دل ما را بسوزونند

آتیش آماده میکردند که دریا رو بسوزونند

فصل پاییز بود از آه لبریز بود

از پا افتاد و عمرش ناچیز بود