ما را به یک کلاف نخ آقا قبول کن
یا ایّها العزیز! أبانا! قبول کن
آهی در این بساط به غیر از امید نیست
یا ناامیدمان ننما یا، قبول کن
از یاد برده ایم شما را پدر! ولی
این کودک فراری خود را قبول کن
رسم کریم نیست که گلچین کند، کریم!
ما را سَوا نکرده و یک جا قبول کن
گر بی نوا و پست و حقیریم و رو سیاه
اما به جان حضرت زهرا قبول کن
گندم که نه، مقام شما بود لاجَرَم
رمز هبوط آدم و حوّا، قبول کن
