زِ حرم جانب میدان به صف کربلا
همه ی لشکریان در عجبند ای خدا
که نبّی آمده یا اینکه علی آمده
رجزش غلغله کرده نوه ی مرتضی
… أنا علی بن حسین بن علی …
ثمر سلسله ی حیدر خیبر شکنم
لرزه بر پیکره ی لشکر دشمن فکنم
شیوه ی شیر جمل جلوه ی جنگم شده چون
پرورش یافته ی دست امام حسنم
… أنا علی بن حسین بن علی …
زده از مِیمَنه بیرون برود مِیسَره
برود کار عَدو را بکند یکسره
پدرش خیره به میدان که نگاهش کند
برسد نغمه ی تکبیرش از آن حنجره
علوی مکتبم و آینه دارِ پدرم
رعد و برق مرکبم و بال ملائک سپرم
شکر حق مفتخرِ منسب سرلشکریه
لشکر زینبم و تحت لوای قمرم
… أنا علی بن حسین بن علی …
همه در حیرت جنگش که عجب محشری
به اباالفضل علی رفته به جنگ آوری
ادبش فاطمی و تاب و تبش هاشمی
قدمش محکم و ثابت ، جنمش حیدری
به لبش نثر و دعا سهم حرم غم نشود
که قسم آخر و الأمر حرمله آدم نشود
حاضرم این که هزار دفعه بمیرم به خدا
نخی از روسری عمه ی ما کم نشود
… أنا علی بن حسین بن علی …
