ای ابر پرُ باران در این عصر کویری
دست مرا پُر کن در ایام فقیری
صحرا به صحرا آمدم دنبالت آقا
بوسه به پایت می زنم در هر مسیری
ای دلخوشی زندگی، بی عشق رویت
این زندگی دارد فقط حکم اسیری
حتما” به من هم میرسد یکبار دیدار
دلخوش به دیدار توام هنگام پیری
ای کاش می شد از شما امضا بگیرم
یک گوشه بنشینی، عبایت را بگیرم
ای آسمانها جلوه ای از روی ماهت
برگی نمی افتد زمین جز با نگاهت