وای از مدینه و وای از کرب و بلا
وای از پشت در و گودی قتلگاه
می سوزه خونه ای که مثل بهشته
میخ در بود و پر و بال فرشته
الهی بشکنه دست اون کسی که
توی نامه اش به معاویه نوشته
قدم قدم توی کوچه تا دم در اومدم
نرسیده بی هوا لگد زدم لگد زدم
صدای ناله ی زهرا میون شلوغی گم شد
ضربه ای که زد به پهلو ضربه ی دوازدهم شد
وای از مدینه و وای از کرب و بلا
وای از پشت در و گودی قتلگاه
ناله می زنم من از ناله ی زهرا
گریه می کنم من از گریه ی زینب
اگه تو مدینه این خونه نمی سوخت
نمی سوخت تو کربلا خیمه ی زینب
رنج و عذاب بمیرم برای زهرا و رباب
یکی تو کوچه یکی بزم شراب بزم شراب
نمیدونم چی بگم از حال و روز این دو مادر
دیگه گهواره ی محسن میرسه به علی اصغر
وای از مدینه و وای از کرب و بلا
وای از پشت در و گودی قتلگاه
الف قامتشون شبیه داله
پر شده چادرشون از گل لاله
ماجرای فدک و ضربه ی سیلی
ای خدا شد ارث زهرای سه ساله
موشو گرفت ساربان به زور النگوشو گرفت
قوت چشمای کم سوشو گرفت موشو گرفت
شبیه پدر بزرگش با طناب دستاشو بستن
شبیه مادر بزرگش دیگه پهلوش شکستن
نفسم اگه باز به گلو برسه
کاری میکنم صدامم به عمو برسه
که بیاد به حساب عدو برسه
آتیش دامنم نزدیکه به مو برسه
آی همونی که ازم پدرم رو گرفت
با یه عده حرومی دور حرم رو گرفت
تو نبودی به زور معجرم رو گرفت
اومدم فرار کنم موی سرم رو گرفت
