یه کوچه که به پاش باید همیشه اشک غم ریخت

یه کوچه که تموم زندگیمون رو بهم ریخت 

یه کوچه که گرفتن انتقام بدر و خیبر 

یه کوچه که گفتن از تموم ما یه مادر 

یه کوچه که حسن شد غریب و مات و مبهوت

باید لعنت کنیم ما همیشه جبت و طاغوت 

یه کوچه که تا همیشه دله حسن رو نا امید کرد 

همه موهاشو تو شش سالگی بمیرم که سفید کرد 

دلم را مهر غربت بر جبین خورد ای خدایا 

چه مشتاقانه آخر زهر کین خورد ای خدایا