فطرس بیا شور حسینی ساز کن
حال درون خویش را ابزار کن
حرف دل بشکسته را آغاز کن
پروانه شو پر باز کن پرواز کن
بر گرد شمع روی او پرواز کن
نازی بکش بر خلق عالم ناز کن
عین الحیاة عاشقان در عالمین است این حسین
باب النجاة آسیان یعنی حسین است این حسین
تو دُر نایابی مولانا عجب مِی نایابی
چه سفره ای داری مولانا حسین حقا که اربابی
