ای تکیه گاه علی تکیه به دیوار نکن
با این بازوی کبود جان علی کار نکن
خانومم به رفتن اصرار نکن
جلو چشم حسنت گریه نکن
سر قبر محسنت گریه نکن
نود و پنج روزه که دلم میسوزه
صدای خنده زهرا نمیاد
نود و پنج روزه که دلم میسوزه
دستای شکسته بالا نمیاد
نود و پنج روزه که دلم میسوزه
محسنم دیگه به دنیا نمیاد
ویلی علی المظلومه
