از میان در و دیوار یه صدا می آید 

یک نفر ناله کنان پشت دری گفت علی 

یک نفر دست به پهلو به زمین افتاده 

مادری خورد زمین و پسری گفت علی 

جوان منم بال پروانه که میسوخت و میریخت زمین

ناله ی خسته تر از خسته ترین گفت علی 

چادری سوخت سری سوخت گلی پر پر شد 

وسط فاجعه بی بال و پری گفت علی