خانومم، مثل قدیما

مثل اون قدیم ندیما

تو بخند بازم هوای

خونمون مثل قدیم شه

خانومم، هم بودی همسر

هم برام بودی یه مادر

بابای یتیمای شهر

بعد تو باید یتیم شه

خانومم، بگو ایشالله

خوب میشم نرم دمِ چاه

شب مرگ زندگیم شه

اگه باز حالت وخیم شه

فاطمه، آسمون من، به جون من

تو هستی صاحب خونه سایبون من

قد کمون من، جوون من

از زخم سینت داره میره خون من

شد دعای من، نوای من

خدا تو رو نگه داره برای من

یه نگاه ببین، فقط همین

آسمون ابری تره یا چشمای من

حبیبه، غم نگات عجیبه

حبیبه، نرو علی غریبه

خانومم، چیه قضیه

راسته یا فکر علیه

فکر کنم یکی دو ماهه

که تو بازو تو می بندی

خانومم، باشه بخندو

تو خونت نقاب ببندو

باشه من تابوت می سازم

تا که باعث شه بخندی

خانومم، یه لحظه دیدم

رخ تو کاش نمی دیدم

چون شده مثل کسی که

افتاده از رو بلندی

فاطمه، بال و پر شکست، گوهر شکست

دل تو همراه دل حیدر شکست

تو دست علی، سپر شکست

وقتی پهلوت زهرا پشت در شکست

در جدا شده، دعوا شده

دیدم تو خونمون بروبیا شده

شدت صدا، این طور می گفت

فاصله بین دنده هات پیدا شده