خونه میسوخت

به خدا فاطمه بی بهانه میسوخت

دیدم از ضربه تازیانه میسوخت 

از جفای مردم زمونه میسوخت 

جگرم سوخت 

فاطمه صدا میزد بال و پرم سوخت

در خونه جلوی چشمای ترم سوخت 

وسط آتیش کینه پسرم سوخت