ای کاش غریب نمی ­موندی

ای کاش یکی کنارت بود

ای کاش... ای کاش

سخته بی­ کس و تنها شی

ای کاش یکی قرارت بود

ای کاش

داره قاتل تو می­شه

این بغضی که تو گلوته

شرمنده تو از ربابی

این مادر که روبروته

بمیرم که نهال تو

مدینه بی ثمر مونده

الهی نبینه دنیا

یه مادر بی پسر مونده

غریب بی حرم مادر

غریب دلم برات تنگه عباس

که باز میای پیشم عباس عباس

مادر داغ تو فهمیدم عباس

هنوز تو آتیشم عباس عباس

مشک تو روی زمینه

لب تشنه گل های خیمه

دست تو جدا شد ای وای

از پهلو سرت روی نیزه

چقدر خون از سرت رفته

الهی من فدای تو

هنور تو گوشمهانگار

صدای ناله­ های تو

بمیرم که نهال تو مدینه

بی ثمر مونده

الهی نبینه دنیا یه مادر بی پسر مونده

غریب بی حرم مادر

گفتن که تو زمین خوردی

اما به روم نیاوردن مادر مادر

داغ تو خیلی سنگینه

اما برا حسین مُردَم مادر مادر

لب تشنه حسینم افتاد

تو گودال غریب و تنها

جای سالمی نمونده

وقتی که رسیده زهرا

شنیدم خیمه ­ها سوخته

تو خیمه معجرا سوخته

شنیدم که نگاه تو

رو نیزه به حرم دوخته

بمیرم که نهال تو مدینه

بی ثمر مونده

الهی نبینه دنیا یه مادر بی پسر مونده