ای شده محرم به ولای علی

فاطمۀ دوّم بیت علی

اختر تابندۀ برج ادب

شیر زن خیل زنان عرب

امّ بنین امّ ادب امّ نور

چشم بد از قدر و جلال تو دور

اختر تابندۀ برج شرف

همسر ارزندۀ شاه نجف

یار علی مادر صدق و صفا

مرّوج مکتب عشق و وفا

باغ گل یاس، سلامٌ علیک

مادر عبّاس، سلامٌ علیک

فخر تمام شهدا کیست تو

شیر زن شیر خدا کیست تو

معرفتت زبانزد عالم است

هر چه بگویند به وصفت کم است

مقاوم و صابر و آزاده ای

چار پسر بهر علی زاده ای

چار پسر نه، چار قرص قمر

چار ستاره چار نور بصر

ای به علی پس از وفات بتول

همچو خدیجه در سرای رسول

درود بر سه سرو بستان تو

بر گل عبّاسی دامان تو

تو گفته ای، ای گل باغ عفاف

با پسر فاطمه شام زفاف

کی همه جا چشم و چراغ همه

منم کنیز مادرت فاطمه

همدم نور احدی فاطمه

عروس بنت اسدی فاطمه

تو بانوی بیت ولی گشته ای

دور حسین ابن علی گشته ای

تا که در آن بیت مقرّب شدی

از دل و جان عاشق زینب شدی

به پاس اخلاق ز گل بهترت

خواند بهین دخت علی، مادرت

حق بتو یک بهشت احساس داد

دسته گلی بنام عبّاس داد

دید چو بر عشق ادب قائمت

داد خدا ماه بنی هاشمت

حق به تو در بیت ولا راه داد

تا بتو سه ستاره یک ماه داد

ماه تو از ماه فلک خوبتر

پیش علی از همه محبوب تر

ستارگانت همه خورشید نور

چشم بد از جمالشان باد دور

سزد که ناموس خدا خوانمت

مادر کلّ شهدا خوانمت

در بغلت بود گل یاس تو

یعنی قندانۀ عبّاس تو

بود چو خورشید رخش منجلی

خواستی دهی به دست علی

مشام تو شنید بوی حسین

چشم تو افتاده به روی حسین

فدایی خون خدا خواندیش

دور سر حسین گرداندیش

ای ادب از تو ادب آموخته

به پای مصباح هدی سوخته

دلم گرفته ذکر امّن یجیب

زیارت مدینه ام کن نصیب

که گریم از برای تو در بقیع

به یاد گریه های تو در بقیع

بقیع از اشک تو آید به جوش

صدای گریۀ تو آید بگوش

کرده به داغ چار فرزند صبر

کشیده ای چهار تصویر قبر

اشک مصیبت ز بصر ریختی

به یادشان خون جگر ریختی

چشم تو از بسکه فراوان گریست

به گریۀ تو چشم مروان گریست

تو نالۀ وا ولدا می زدی

اهل مدینه را صدا می زدی

بدین سخن فکند آهت طنین

که کس نگوید به من امّ البنین

منکه دگر امّ بنین نیستم

مادر چار نازنین نیستم

چار گلم ز تیغ پرپر شدند

چار مهم به خون شناور شدند

امّ بنین باغ گل یاس داشت

دسته گلی سرخ چو عبّاس داشت

ای ثمر دل گل احساس من

ساقی اهلبیت عبّاس من

شنیده ام دست تو از تن زدند

به فرق تو عمود آهن زدند

شنیده ام تا که تو رفتی ز دست

پشت حسین ابن علی هم شکست

شنیده ام که جای من فاطمه

به دیدنت آمده در علقمه

شنیده ام شعله به خشمت زدند

شنیده ام تیر به خشمت زدند

شنیده ام سکینه بی تاب بود

جام به کف منتظر آب بود

شنیده ام که دشمنان صف زدند

کنار جسم بی سرت کف زدند

شنیده ام که شد ز شمشیر تیز

پیکر تو چو برگ گل ریز ریز

گریه کنم روز و شب ای نور عین

بهر تو نه بلکه برای حسین

تو در مدینه مادری داشتی

مادر خونین جگری داشتی

اگر که پاره پاره شد پیکرت

بود به دامان برادر سرت

حسین فاطمه برادر نداشت

کشته شد و مثل تو مادر نداشت

تو را فراق اشجع النّاس کشت

داغ حسین و داغ عبّاس کشت

جز غم و اندوه و فغانت نبود

حیف که آن چار جوانت نبود

تا که بگریند برایت همه

فاطمه یا فاطمه یا فاطمه

سلام بر اشک تو یا فاطمه

جزای تو اجر تو با فاطمه

گریه تو به جز عبادت نبود

وفات تو کم از شهادت نبود

داغ تو یک شرارۀ نار بود

برای اهلبیت دشوار بود

مدینه در وفات امّ البنین

ناله اش افکند به گردون طنین

ز ناله و سوز پر آوازه شد

دوباره داغ فاطمه تازه شد

سلام «میثم» به گل یاس تو

به دست و چشم و سر عبّاس تو