دختر خورشید و ماه، زهرۀ زهرا

آن که کرامات او گذشته ز احصا

هم شرفش بگذرد ز عرش الهی

هم نسبش می‌رسد به سید بطحا

زهره مخوانش که گشته زهره کنیزش

دخت مخوانش که گشته اُمّ أبیها

سنگ صبورش نبی راضی مرضی

محرم رازش علی عالی اعلا

تربت پاکش نهان ز دیدۀ مردم

چون شب قدری نهفته در سه شب اَحیا

گر نود و نه بُود اسامی باری

هست یکی زین میانه اعظم و عظمی

از پی دستاس توست چرخش گردون

زینت نعلین توست گنبد مینا

سورۀ کوثر به نام توست مزیّن

آیۀ تطهیر شد ز نام تو معنا

ره نبَرَد در بهشت روز قیامت

هر که تو بر نامه‌اش نکرده‌ای امضا

حبّ تو جنت شده‌ست و بغض تو دوزخ

ای به قیامت معاندان تو رسوا

سوی تو آید نبی به روز تحدی

سمت تو گردیده قبله لیلة‌الأسرا

کیست به غیر از تو با علی مترادف  

غیر علی کیست با تو همسر و همتا

روزه گرفت و سه بار نان خودش را

داد به درویش مستمند ز تقوا

خیر طلب می‌کند ز فرط محبت

در حق همسایگان ز قادر یکتا

قدر تو همسایگان کجا بشناسند

حیف طلا که کنیش خرج مطلّا

در حد ما نیست مدح نام تو کردن

مدح تو گوید مگر خدای تعالی

ما نتوانیم حق وصف تو گفتن

با همه کرّوبیان عالم بالا.