بد شدم آبروی زهرا ریخت

ولی اسمش گناه من را ریخت

از خودم سوی تو گریزانم 

زیر قولم زدم پشیمانم 

باز میبخشی ام نمیدانم 

البته من گدای سلطانم 

یاد من کرده یادش افتادم

دم باب الجوادش افتادم 

گم شدم کوله بار راهم کو

نامه ی بخشش گناهم کو 

سفره ای که شده فراهم کو 

به علی بی کسم پناهم کو 

من از این گریه ها هدف دارم 

حوس باده ی نجف دارم 

کمکت را به این گدا برسان 

برکت خانه ی مرا برسان 

حسنش را به داد من برسان 

پای ما را به کربلا برسان 

آه شش گوشه از تو دلگیرم 

چون تورا در بغل نمیگیرم