دوباره پیاله ها لب به لبهِ
سرچشمۀ مستیِ ما ، شرابِ ماهِ رجبِ
(پیاله حاضر ، شرابِ طاهر
به دستِ باقر ، عزیزِ خدا)
آقا … آقا … عزیزِ ثارالله … یامولا
دوباره پیاله ها لب به لبهِ
سرچشمۀ مستیِ ما ، شرابِ ماهِ رجبِ
به پاشد تو مدینه بزمِ صفا
نشسته خنده رو لبِ شَهَنشهِ کرببلا
(رسیدِ دلبر ، عزیزِ حیدر
عمو شد اکبر عزیزِ خدا )
آقا … آقا … عزیزِ ثارالله … یامولا
دوباره پیاله ها لب به لبهِ
سرچشمۀ مستیِ ما ، شرابِ ماهِ رجبِ
نگاهش به آسمون روشنایی
میخنده،این دُردونه تا میخونه عمو عباسش لالایی
نگاهش دریا ، جمالش زیبا
شبیه سقا ، عزیزِ خدا
(پیاله حاضر ، شرابِ طاهر
به دستِ باقر ، عزیزِ خدا)
آقا … آقا … عزیزِ ثارالله … یامولا
دوباره پیاله ها لب به لبهِ
سرچشمۀ مستیِ ما ، شرابِ ماهِ رجبِ
زندگی اگه نباشه محالِ
بازیچه اش دنیا ولی هم بازیِ اون سه ساله
*یه وقت بیدار شدن بچه ها تو خرابه با امام باقرُ دیگرِ بچه ها …
هی اینطرفُ اونطرفُ نگاه کردن اول از همه امام باقر متوجه شد ، اومد سراغِ عمه .
عمه … عمه جون رقیه کجاست ؟؟؟ یکی یکی اومدن سراغِ عمه .
عمه … رقیه نیست … اخ قربونِ خانم سکینه …
یه وقت بچه ها دیدن خانم سکینه گوشۀ خرابه رو خاکا افتادِ …
این خاکای تازه زیرُ رو شده رو هی زیرُ رو میکنه … هی میگه خواهر ……*
زندگی اگه نباشه محالِ
بازیچه اش دنیا ولی هم بازیِ اون سه ساله
رقیه جونِش … یارِ هم خونِش …
دلا حیرونِش عزیزِ خدا …..
