دوباره پیاله ها لب به لبهِ

سرچشمۀ مستیِ ما ، شرابِ ماهِ رجبِ

(پیاله حاضر ، شرابِ طاهر
به دستِ باقر ، عزیزِ خدا) 

آقا … آقا … عزیزِ ثارالله … یامولا

دوباره پیاله ها لب به لبهِ 

سرچشمۀ مستیِ ما ، شرابِ ماهِ رجبِ

به پاشد تو مدینه بزمِ صفا 

نشسته خنده رو لبِ شَهَنشهِ کرببلا

(رسیدِ دلبر ، عزیزِ حیدر 

عمو شد اکبر عزیزِ خدا ) 

آقا … آقا … عزیزِ ثارالله … یامولا

دوباره پیاله ها لب به لبهِ 

سرچشمۀ مستیِ ما ، شرابِ ماهِ رجبِ

نگاهش به آسمون روشنایی 

میخنده،این دُردونه تا میخونه عمو عباسش لالایی

نگاهش دریا ، جمالش زیبا
شبیه سقا ، عزیزِ خدا

(پیاله حاضر ، شرابِ طاهر
به دستِ باقر ، عزیزِ خدا) 

آقا … آقا … عزیزِ ثارالله … یامولا

دوباره پیاله ها لب به لبهِ 

سرچشمۀ مستیِ ما ، شرابِ ماهِ رجبِ

زندگی اگه نباشه محالِ
بازیچه اش دنیا ولی هم بازیِ اون سه ساله

*یه وقت بیدار شدن بچه ها تو خرابه با امام باقرُ دیگرِ بچه ها …
 هی اینطرفُ اونطرفُ نگاه کردن اول از همه امام باقر متوجه شد ، اومد سراغِ عمه .
 عمه … عمه جون رقیه کجاست ؟؟؟ یکی یکی اومدن سراغِ عمه .
 عمه … رقیه نیست … اخ قربونِ خانم سکینه …
 یه وقت بچه ها دیدن خانم سکینه گوشۀ خرابه رو خاکا افتادِ  …
 این خاکای تازه زیرُ رو شده رو هی زیرُ رو میکنه … هی میگه خواهر ……*

زندگی اگه نباشه محالِ
 بازیچه اش دنیا ولی هم بازیِ اون سه ساله

رقیه جونِش … یارِ هم خونِش …
 دلا حیرونِش عزیزِ خدا …..