چه روزها که یک به یک غروب شد، نیامدی
 چه اشکها که در گلو، رسوب شد نیامدی 

برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم، نه
 ولی برای عده‌ای، چه خوب شد نیامدی

خلیل آتشین سخن، تبر به دوش بت شکن
 خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی