اگر دست و بالت کمی خالی است
اگر حال و روز تو بی حالی است
 
اگر آسمان در قفس میکشی
اگر قسمتت بی پَر و بالی است
 
اگر کار و بارِ تو پیچیده و...
اگر چند وقتی بد اقبالی است
 
اگر تار و پودت گره خورده است
اگر غصه‌ها نقشِ این قالی است
 
اگر رنگ و روی تو زرد است و سرد
اگر مثل پائیز یک شالی است
 
علاجش فقط یک نفس یا علیست
خدا هست با آنکه او با علیست
 
 
خدا در شکوهِ جلال علیست
خدا در ظهورِ جمال علیست
 
خدا در نزولش علی می‌شود
خدا در مقامش کمالِ علیست
 
حرام خدا و حلالِ خدا
حرام علی و حلالِ علیست
 
پیمبر پس از سِیرِ معراج گفت
که ما هرچه دیدیم مالِ علیست
 
علی چارده مرتبه آمده
علی عین میلادِ آلِ علیست
 
علی گفته و غرق عینَش شدیم
همه راهیِ کاظمینش شدیم
 
 
مرا فارغ از قیل و قالم کنید
مرا راحت از خشکسالم کنید
 
محال است لب را به مِی تر کنم
مرا تشنه‌ی این محالم کنید
 
مرا بشکنید و بسازید باز
تَرَکهای روی سفالم کنید
 
فقط روی چشمان خود میکشم
از این خانه هرچه"حوالم"کنید
 
مرا می‌کشاند دو گنبد طلا
شبِ رفتنم شد حلالم کنید
 
ببینید رویایِ جبریل را
مبارکترین کودکِ ایل را
 
 
شلوغ است اگر آستانِ جواد
پُر از برکت است آسمانِ جواد
 
گدایی به شاهی مقابل نشست
چه‌ها می‌کند تکه نانِ جواد
 
پیمبر پدر با خدیجه شد و...
رضا نیز با خیزران جواد
 
علی‌اکبرش را ببین بعد از این...
رضا می‌شود میهمان جواد
 
شبیه نماز حسین و علی است
نماز رضا با اذانِ جواد
 
فقط شانه‌ات را به دیوار نِه
فقط زیرِ لب گو به جانِ جواد
 
تو را می‌دهد تا قیامت مُراد
گره وا کُنَد خاکِ باب الجواد
 
 
خدا خواست تا بی کرانش دهند
و در یک افق سه جوانش دهند
 
علی جان آقای کرببلاست
حسین آمده تا سه جانش دهند
 
فقط دوست دارد ببیند علی
فقط دوست دارد همانش دهند
 
علی در سه صورت تماشایی است
علی را سه جلوه نشانش دهند
 
علی اصغرش هم علی‌اکبر است
اگر فرصتِ امتحانش دهند
 
به صف فطرس و جبرئیل و رُباب
که نوبت به نوبت تکانش دهند
 
زمین خوردها را که جان می‌دهند
به باب الحوائج نشان می‌دهند
 
 
اگر بارِ ما از کَرَم می‌کشد
برای پدر بارِ غم می‌کشد
 
رسیده بگوید اگر قد کِشَد
شبیهِ عمویش عَلَم می‌کشد
 
غریبی ببین  تشنگی‌اش ببین
که کارِ پدر بر قسم می‌کشد
 
گمانم به دنبال گهواره است
کسی که به آتش حرم می‌کشد
 
فقط مادرش آه دنبال او
در آن راهِ پُر پیچ و خَم می‌کشد
 
بِبَر نامِ او را خدا بعد آن
به حجم گناهت قلم می‌کشد
 
رباب است یک فاصله تا حسین
چه‌ها کرده این حرمله با حسین