کیست این طفل که اینقدر تماشا دارد

با همین کوچکی اش هیبت مولا دارد 

مرغ عشق است و سر شانه ثارالله است

آخرین غنچه ی گلخانه ی ثارالله است 

ناز این کودک دردانه کشیدن دارد 

چهره ی با نمکش به که چه دیدن دارد 

خیره مانده به سرا پای علی 

چشم رباب شده روشن به تماشای علی