کیست این طفل که اینقدر تماشا دارد
با همین کوچکی اش هیبت مولا دارد
مرغ عشق است و سر شانه ثارالله است
آخرین غنچه ی گلخانه ی ثارالله است
ناز این کودک دردانه کشیدن دارد
چهره ی با نمکش به که چه دیدن دارد
خیره مانده به سرا پای علی
چشم رباب شده روشن به تماشای علی