قدمتی دیرینه دارد نام او
 ریشه در هر سینه دارد نام او
 در خیالم از خدا دارم سؤال
 آخر این اعجوبه دارد چند سال

این که در ماه رجب تابیده است
 خلقت خورشید را هم دیده است
 دیده او میلاد عزراییل را
 کودکی حضرت جبریل را
 با خدایش قبل خلقت بوده است
 او سرآغاز حکایت بوده است
 روزگاری بود تنها کردگار
 خواست تا نامش شود پروردگار
 روز یکشنبه جهان را آفرید
 هم زمین هم آسمان را آفرید
 روشنی داده دوشنبه راه را
 آفریده آفتاب و ماه را
 برده از آغوش دشت،اندوه را
 تا سه شنبه آفریده کوه را
 چهار شنبه خلق کرده رود را
 پنج شنبه هر چه باقی بود را
 صبح جمعه شد گل آدم درست
 اشک و لبخند و سرور و غم درست
 چرخه این چرخ روز شنبه گشت
 مهر و ماه و راه و رود و کوه و دشت
 پیش از این هفته اگرچه بی گمان
 نه زمینی بوده و نه آسمان
 نه بهشت و نه جهنم بوده است
 نه ملک نه جن نه آدم بوده است
 آن زمانی که سرور و غم نبود
 جز خدا چیزی در این عالم نبود
 من یقین دارم یقین دارم یقین
 بوده خالق باامیرالمومنین
 آنکه عشق او مرا کشته،علیست
 بر گِل ما جای انگشت علیست
 حق به أمر “کُن”به او پیغام داد
 کار خلقت را علی انجام داد
 او حروف و او عدد را خلق کرد
 قل هوالله أحد را خلق کرد
 او که بی مهرش نبی هم کافر است
 یک دو سالی از خدا کوچکتر است
 گرچه نامش سفره باز خداست
 روز میلاد علی راز خداست
 اولین روزی که خالق شد خدا
 هست میلاد علی مرتضی
 اسم اعظم هر چه هست از نام اوست
 آب و خاک و باد و آتش رام اوست
 آب را با خاک خویش آمیخته
 قالب هر شیعه را خود ریخته
 هرکه را با مهر خود مولا سرشت
 جبرییل او را نوشت اهل بهشت
 بر در دوزخ نوشتند این کلام
 بر محبین علی آتش حرام