همه رفتند و من جا ماندم ای دوست
 ز بخت بد به دنیا ماندم ای دوست
 چرا رفتی مرا با خود نبردی
 ببین بعد از تو تنها ماندم ای دوست
 ببین از داغ تو خیلی شکستم
 شکستم که چنین از پا نشستم
 شکسته دشمنت از بس دلم را
 چنان گشتم که نشناسی که هستم
 به یادت در نوای آب آبم
 چنان تو زیر تیغ آفتابم
 تو راحت خفته ای در خانه ی قبر
 ولی من از غمت خانه خرابم
 لباس تو در آغوشم برادر
 صدایت مانده در گوشم برادر
 تو ماندی بی کفن بر خاک صحرا
 چگونه من کفن پوشم برادر
 ببین در دیده سوی دیدنم نیست
 توان دادن جان در تنم نیست
 چنان آبم نموده آتش تو
 گمانم جسم در پیراهنم نیست
 من وکابوس شمشیر و تن تو
 تماشای به غارت رفتن تو
 تو را سر نیزه ها بردند و مانده
 برای من فقط پیراهن تو
 سراسر نیزه میبینم به خوابم
 سر و سرنیزه میبینم به خوابم
 همین که پلک بر هم می گذارم
 تو را بر نیزه میبینم به خوابم
 دلم هر روز سوی نیزه میرفت
 که خونت در گلوی نیزه میرفت
 چه می شد مثل سرهای شهیدان
 سر من هم به روی نیزه میرفت