گرفت دست مرا غرق در گناه حسین
نجات داد و خودش کرد سر به راه حسین
و بعد از آن همه جا در کنار من بوده است
صلاة ظهر حسین و دم پگاه حسین
برای هیئت و روضه چقدر دلتنگم
که بسته اند حسینیه را به اشتباه حسین
که در زمان بلا زیر پرچم سبزش
به نوکران خودش میدهد پناه حسین
شراب ناب کجا ، چای روضه کجا
که مست کرده مرا این مِی مباح حسین
به اشک حضرت زهرا قسم در این دنیا
گدای خانه ی تو هست پادشاه حسین
در این زمانه حسینیه ای به وسعت عشق
درون سینه ی من کرده افتتاح حسین
