این ناله ها دوای درد عجیب من شد
این زخم های کهنه یار و طبیب من شد
یک عمر رفت و یک بار روی تو را ندیدم
هجران بلای جان بود آخر حبیب من شد
دور سرت بگردم عاشق زیاد داری
لیلای من کجایی مجنون رقیب من شد
هر کار نوکرت کرد به کار تو نیامد
نفرین به کار دنیا کارش فریب من شد
دستان خالی ام را سمت خدا گرفتم
«أَمَّنْ یُجیبُ» خواندم اسمت مجیب من شد
در کوی نیکنامان یاد سگ نجف کن
شاید که لطف زهرا آنجا نصیب من شد
گریه برای زخمِ اربابِ تشنه خوب است
این اشکها دوای شام غریب من شد
زینب کنار مقتل در گوش مادرش گفت
صد چشم خیره محو چشم نجیب من شد
