قلم سرمست کرد 

از نام تو اوراق دفتر را 

گرفته عطر روح افزا تری 

از عود و عنبر را 

بدون شک گرفته حاج خود را

هر آنکس که به خانه پهن کرده 

سفره ی موسی بن جعفر را 

خدا در طور سینا با کلیم الله صحبت کرد

تو در قنداقه میگفتی همه اسرار داور را 

اگر موسی عصایی داشت و بعد اژدهایش کرد

تو جان بخشیده ای بر پرده یک نقش مصور را 

تو را در بدترین زندان دنیا هم نگه دارند 

مگر شب میتواند کور سازد نور اختر را