بیا ماه زینب که کارم تمومه

سرت روی نیزه هنوز روبرومه

نشسته به جونم غم اون نگاهت

که جا مونده قلبم توی قتلگاهت

شدی رو به قبله جدا شد سر از تن

شدم رو به قبله بیا قبله ی من

به لب های عطشان تو در کنج گودال

من اینجا غریب و شکسته پر و بال

(ندارم آرزویی هی بهونه ات رو من میگیرم

از بعد کرب و بلا دارم از غصه ها میمیرم

از غم کوفه و شام تب دارم)2

وااا….

***

مرا خون جگر کرد غم کربلایت

بگو از کجایش بگویم برایت

چه گویم که هر دم به زخمم نمک خورد

تو از نیزه دیدی رقیه کتک خورد

عجب آتشی زد بر این قلب مضطر

نگاه یهودی به ناموس حیدر

زدم زاین همه غم به محمل سرم را

ولی من ندادم ز سر معجرم را

مگه میره زیادم رو نیزه بود هلالِ من

من کتک می خوردم و گریه می کردی به حالِ من

(ندارم آرزویی هی بهونه ات رو من میگیرم

از بعد کرب و بلا دارم از غصه ها میمیرم

از غم کوفه و شام تب دارم)2

وااا….

وااا….