شاه شمشاد قدان ، خسرو شیرین دهنان
 که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان
 مست بگذشت و نظر بر منِ درویش انداخت
 گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان
 تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود
 بنده من شو و برخور ز همه سیم تنان